Per gedicht wordt er een kaart gemaakt met aan de rectokant de tekst en aan de versokant een illustratie.
De tekst wordt los van de illustratie vorm gegeven. De typografie mag opgevat worden als een grafische illustratie zonder connectie met de illustratie.
Formaat: 21 x 21 cm
Kleur: Quadri
woensdag 2 maart 2011
WAK gedichten
Hé !
Hè, laat me léven,
nu ik er nog ben.
Laat me één pluis wezen
tussen duizend anderen
in het veld
Ik wil de zon ,
nog éven koesteren.
Ik wil proeven van
de maan in de nacht.
Ik wil léven totdat
de wind opsteekt
en ik - met duizend anderen-
word weggerukt,
zwevend, naar vér weg.
M'n plaats afstaan.
Opdat nieuwe pluizen
zouden kunnen groeien...
Hé! laat nu even,
nu ik er nog ben...
Flori Verdeyen
stuurloos
en lichtvoetig
slaan mooie gedachten
aan stukken
ongewoon verrassend
zonder ondergrond
maken scherven brokken
rammelen in bovenkamers
onder invloed
de strijd om antwoord
staart naar de zoldering
wachtend op de komst
van gewicht
blijf waar je bent
ongenode gast
al lijk je soms mooi
je bent niet welkom
Patries Jeunen
zonder jou zijn alle dromen op
geborgen is het gras onder mijn voeten
weggemaaid het laatste greintje geluk
gestold door zon en maan en jou
vergeten weggestuurd als een hond
levend gevild ontvleesd gedumpt
in drek en vuiligheid maar als jij
er bent houdt mijn verdriet op
met bloeden als jij naar mij toekomt
en zwijgzaam openvouwt luidruchtig
met je lichaam spreekt en ademt
in mijn bloed dan ga ik badend
in jouw zomer door de mand en
zal nooit van jou genezen
Theo H. A. Slachmuylders
Witregels
op het wijde podium van mijn leven
staan alles aktes genoteerd
in de krans van mijn herinneringen
die onzichtbaar om mijn hals hangt
ze kreunen en sijpelen
langs de poriën van mijn huid
waar eens kinderkauwgom
ter bewaring is gekleefd
beloften van onbestaande sprookjes
schatten die ik niet vond
het roze potlood was mijn favoriet
puberliefde kleefde me
als een tweede strakke huid
met vingers van verlangen
streelde ik de klaprozen
in het hoge koren
omgekrulde randen aan mijn studieboeken
de inkt is opgedroogd
de witregels ben ik vergeten
koffiesmaak werd dan mijn favoriet
slapeloze uitgangsnachten
thuiskomen in het licht van straatlantaarns
langzaam loopt de zandloper leeg
van alles wat ik heb gezaaid
onder de wimpel van liefde en hoop
vastgezogen aan je lippen
sta ik met jou op de brug van een plek
eindelijk thuis
Frie Flamend
Ergens ben je er nog
Dagen lijken te traag te gaan
De uren lopen achteruit
Het getik van de klok wordt ondraaglijk
Ik zwier ze daarom in de hoek tegen de muur
Nu is er stilte
Dat is zelfs nog moeilijker om te verdragen
Nergens een stem in de verte
Geen geluid rondom me
Alles lijkt doofstom te worden
Ik tast naast me
En voel nog steeds jouw warmte
Het kussen heeft nog steeds jouw geur
Het laken jouw aanraking
Ik barst in tranen uit
Sinds jij weg bent
Lijkt niets me nog te raken
Ik hoor geen vrolijk lied meer,
Ik heb geen plezier meer
Enkel jouw warmte en aanraking van het kussen en laken
Geven me de kracht om door te gaan
Ik voel dat je er ergens nog bent
Maar nu gewoon niet bij mij.
Liesbeth Jochmans
Het huis
Toen vertraand verdriet me eindelijk verliet
Kon ik ’t pas slopen…………..
Mijn vader en ik, we bouwden
Een mooi haardloos huis,
Waar ijskegels de deuren dichtten,
Waar wonderlijke witte rijm
de voegen hechtte en
wijdse winterbloemen de vensters sloten.
Zonlicht was er vreemd en over’t dak
zweemde geleend gelach.
Zo lang, veel te lang werd er gezwegen.
Zoveel is nooit geweest, nooit gedurfd.
We lieten de akkers van verlangens
tot korsten verdorsten.
Wanneer hij ging heb ik begrepen………
Lydia De Schauwer
DE ZIN VAN HET LEVEN
Zoeken naar dé zin is verloren moeite
zelf zin geven aan je leven
er zin in krijgen
zin hebben
dat is zinvol
dat is… je leven leven
Je leven met milde aandacht leven,
dat is Liefde leven
liefde voor jezelf en voor de ander
kijken wat er in je leeft, door je heen raast,
je mee wil sleuren..
van op een afstandje gade slaan
en vanuit die vrijheid beslissen hoe je verder gaat
jezelf teder omarmen,
jezelf onder de arm nemen,
moedig op weg naar je doel,
en onderweg de stroom van het leven
elke dag door je voelen vloeien
Beseffen hoe kwetsbaar je bent
en hoe dat het leven net het leven waard maakt
zeker wanneer je je diep verbonden voelt
met een ander kwetsbaar mens
en die verbinding rust op innig respect en tederheid
dan kan je Liefde verdubbelen
van waaruit je kan bijdragen aan een liefdevollere
omgeving
Zo is dat kleine leventje van jou
een waardevol en zinnig iets
in het mysterie dat we
Leven noemen
Wendi Winnelinckx
Voetafdrukken in het zand
Staren
Naar de lege hemel
Terwijl de stille lucht
Het kwik
Doet rijzen
Een verlaten strand
Met zicht
Op de uitzichtloze Oceaan
Waar enkel meeuwen
De ijzige stilte doorbreken
Herinneringen zijn vergaan
Verloren met de tijd
En het enige wat overblijft
Zijn voetafdrukken
In het korrelige zand
Quirina Daems
Mag ik nog even …
Mag ik nog even,
wandelen aan het strand.
Genieten van het leven,
hier in dit Belgenland.
Ik hoor het ruisen van het water,
zie een boot varen langs de kade.
Mag ik nog even,
zonsondergang zien aan het strand.
Genieten van het leven,
en de stilte hier aan de waterkant.
De wind waait zachtjes om me heen,
ik voel mij hier nooit alleen.
Mag ik nog even,
kijken naar die boot op zee.
Vol licht en leven,
vaart hij met de golven mee.
Net met verse vis beladen,
op weg naar de volgende haven.
Mag ik nog even,
genieten van het leven.
Kijk naar de vogels over zee,
met de wind vliegen ze mee.
Zoekend naar voedsel op het strand,
komen ze eten uit jou hand.
Mag ik nog even,
ik wens je een prettige dag
Genieten van het leven,
Dat dit nog even duren mag.
‘k zeg geen vaarwel, maar tot ziens,
tot een volgende keer misschien.
Gerhard Lowet
Tine Van der Borght
Hè, laat me léven,
nu ik er nog ben.
Laat me één pluis wezen
tussen duizend anderen
in het veld
Ik wil de zon ,
nog éven koesteren.
Ik wil proeven van
de maan in de nacht.
Ik wil léven totdat
de wind opsteekt
en ik - met duizend anderen-
word weggerukt,
zwevend, naar vér weg.
M'n plaats afstaan.
Opdat nieuwe pluizen
zouden kunnen groeien...
Hé! laat nu even,
nu ik er nog ben...
Flori Verdeyen
stuurloos
en lichtvoetig
slaan mooie gedachten
aan stukken
ongewoon verrassend
zonder ondergrond
maken scherven brokken
rammelen in bovenkamers
onder invloed
de strijd om antwoord
staart naar de zoldering
wachtend op de komst
van gewicht
blijf waar je bent
ongenode gast
al lijk je soms mooi
je bent niet welkom
Patries Jeunen
zonder jou zijn alle dromen op
geborgen is het gras onder mijn voeten
weggemaaid het laatste greintje geluk
gestold door zon en maan en jou
vergeten weggestuurd als een hond
levend gevild ontvleesd gedumpt
in drek en vuiligheid maar als jij
er bent houdt mijn verdriet op
met bloeden als jij naar mij toekomt
en zwijgzaam openvouwt luidruchtig
met je lichaam spreekt en ademt
in mijn bloed dan ga ik badend
in jouw zomer door de mand en
zal nooit van jou genezen
Theo H. A. Slachmuylders
Witregels
op het wijde podium van mijn leven
staan alles aktes genoteerd
in de krans van mijn herinneringen
die onzichtbaar om mijn hals hangt
ze kreunen en sijpelen
langs de poriën van mijn huid
waar eens kinderkauwgom
ter bewaring is gekleefd
beloften van onbestaande sprookjes
schatten die ik niet vond
het roze potlood was mijn favoriet
puberliefde kleefde me
als een tweede strakke huid
met vingers van verlangen
streelde ik de klaprozen
in het hoge koren
omgekrulde randen aan mijn studieboeken
de inkt is opgedroogd
de witregels ben ik vergeten
koffiesmaak werd dan mijn favoriet
slapeloze uitgangsnachten
thuiskomen in het licht van straatlantaarns
langzaam loopt de zandloper leeg
van alles wat ik heb gezaaid
onder de wimpel van liefde en hoop
vastgezogen aan je lippen
sta ik met jou op de brug van een plek
eindelijk thuis
Frie Flamend
Ergens ben je er nog
Dagen lijken te traag te gaan
De uren lopen achteruit
Het getik van de klok wordt ondraaglijk
Ik zwier ze daarom in de hoek tegen de muur
Nu is er stilte
Dat is zelfs nog moeilijker om te verdragen
Nergens een stem in de verte
Geen geluid rondom me
Alles lijkt doofstom te worden
Ik tast naast me
En voel nog steeds jouw warmte
Het kussen heeft nog steeds jouw geur
Het laken jouw aanraking
Ik barst in tranen uit
Sinds jij weg bent
Lijkt niets me nog te raken
Ik hoor geen vrolijk lied meer,
Ik heb geen plezier meer
Enkel jouw warmte en aanraking van het kussen en laken
Geven me de kracht om door te gaan
Ik voel dat je er ergens nog bent
Maar nu gewoon niet bij mij.
Liesbeth Jochmans
Het huis
Toen vertraand verdriet me eindelijk verliet
Kon ik ’t pas slopen…………..
Mijn vader en ik, we bouwden
Een mooi haardloos huis,
Waar ijskegels de deuren dichtten,
Waar wonderlijke witte rijm
de voegen hechtte en
wijdse winterbloemen de vensters sloten.
Zonlicht was er vreemd en over’t dak
zweemde geleend gelach.
Zo lang, veel te lang werd er gezwegen.
Zoveel is nooit geweest, nooit gedurfd.
We lieten de akkers van verlangens
tot korsten verdorsten.
Wanneer hij ging heb ik begrepen………
Lydia De Schauwer
DE ZIN VAN HET LEVEN
Zoeken naar dé zin is verloren moeite
zelf zin geven aan je leven
er zin in krijgen
zin hebben
dat is zinvol
dat is… je leven leven
Je leven met milde aandacht leven,
dat is Liefde leven
liefde voor jezelf en voor de ander
kijken wat er in je leeft, door je heen raast,
je mee wil sleuren..
van op een afstandje gade slaan
en vanuit die vrijheid beslissen hoe je verder gaat
jezelf teder omarmen,
jezelf onder de arm nemen,
moedig op weg naar je doel,
en onderweg de stroom van het leven
elke dag door je voelen vloeien
Beseffen hoe kwetsbaar je bent
en hoe dat het leven net het leven waard maakt
zeker wanneer je je diep verbonden voelt
met een ander kwetsbaar mens
en die verbinding rust op innig respect en tederheid
dan kan je Liefde verdubbelen
van waaruit je kan bijdragen aan een liefdevollere
omgeving
Zo is dat kleine leventje van jou
een waardevol en zinnig iets
in het mysterie dat we
Leven noemen
Wendi Winnelinckx
Voetafdrukken in het zand
Staren
Naar de lege hemel
Terwijl de stille lucht
Het kwik
Doet rijzen
Een verlaten strand
Met zicht
Op de uitzichtloze Oceaan
Waar enkel meeuwen
De ijzige stilte doorbreken
Herinneringen zijn vergaan
Verloren met de tijd
En het enige wat overblijft
Zijn voetafdrukken
In het korrelige zand
Quirina Daems
Mag ik nog even …
Mag ik nog even,
wandelen aan het strand.
Genieten van het leven,
hier in dit Belgenland.
Ik hoor het ruisen van het water,
zie een boot varen langs de kade.
Mag ik nog even,
zonsondergang zien aan het strand.
Genieten van het leven,
en de stilte hier aan de waterkant.
De wind waait zachtjes om me heen,
ik voel mij hier nooit alleen.
Mag ik nog even,
kijken naar die boot op zee.
Vol licht en leven,
vaart hij met de golven mee.
Net met verse vis beladen,
op weg naar de volgende haven.
Mag ik nog even,
genieten van het leven.
Kijk naar de vogels over zee,
met de wind vliegen ze mee.
Zoekend naar voedsel op het strand,
komen ze eten uit jou hand.
Mag ik nog even,
ik wens je een prettige dag
Genieten van het leven,
Dat dit nog even duren mag.
‘k zeg geen vaarwel, maar tot ziens,
tot een volgende keer misschien.
Gerhard Lowet
hopefully thoughts are forever
why didn't I let you stay
I wish I'd never blown
the wind drove you away
I'm thinking about the past, girl
trying to see things clear
remembering our future
trying to disappear
save me from the memories
it doesn't make things better
put my heart back in place
be with me, be together
I'm thinking about the past, girl
trying to see things clear
remembering our future
trying to disappear
I'm only trying, girl
trying to see things clear
try to run away from myself
trying to disappear
Abonneren op:
Posts (Atom)